Geneza grypy pandemicznej – lekcje z wirusa z 1918 roku cd

To odkrycie sugeruje, że zanim te wirusy zaczną się efektywnie rozprzestrzeniać z człowieka na człowieka, musi nastąpić kilka dodatkowych zmian genetycznych. Sekwencje genetyczne wirusów ptasich mogą stanowić okno, za pomocą którego można monitorować te sporadyczne transmisje pod kątem możliwości adaptacji wirusów do ludzi. Wystąpienie dodatkowych zmian genetycznych w ptasim wirusie H5N1 krążącym w ptakach, które pasują do sekwencji konsensusowej dla PA, PB1 lub PB2 w grypie ludzkiej, byłoby przyczyną zwiększonego zainteresowania. Na podstawie tempa wymiany aminokwasów Taubenberger i in. szacuje, że geny polimorfizmów ptasiej grypy krążyły już u ludzi już w 1900 r. Jeśli te oszacowania są prawidłowe, monitorowanie sekwencji wirusów izolowanych w przypadkach przeniesienia się ptaka z człowieka na zmiany genetyczne w kluczowych regionach może umożliwić nam śledzenie wirusy na lata zanim rozwiną zdolność do replikacji z wysoką wydajnością u ludzi. Znajomość sekwencji genetycznych wirusów grypy, które poprzedzają pandemię z 1918 r., Byłaby niezwykle pomocna w określeniu zdarzeń, które mogą prowadzić do adaptacji wirusów ptasich na ludzi przed pojawieniem się grypy pandemicznej. Moglibyśmy wówczas prowadzić ogólnoświatowy nadzór nad podobnymi zdarzeniami z udziałem współczesnych wirusów ptasich.
Finansowanie i ujawnianie informacji
Wywiad z Dr. Belshe można usłyszeć na stronie www.nejm.org.
Author Affiliations
Dr Belshe jest profesorem medycyny, pediatrii i mikrobiologii molekularnej w Dziale Chorób Zakaźnych i Immunologii, Departamentu Medycyny Wewnętrznej, Saint Louis University, St. Louis.

[więcej w: bimatoprost, dekstrometorfan, agaricus ]
[patrz też: pogotowie weterynaryjne, atol gubin, citabax 20 ]