Niedokrwistość chorób przewlekłych jako odrębny byt została zapoczątkowana przez Maxwella Wintrobe a i George a Cartwrighta w latach czterdziestych XX wieku i wkrótce została uznana za typowo powiązaną z przewlekłym stanem zapalnym (przewlekłe infekcje, choroby reumatologiczne, a czasami choroby nowotworowe). Do lat 60. XX wieku powszechnie rozpoznawano ogólne mechanizmy niedokrwistości, a mianowicie upośledzone ponowne wykorzystanie żelaza do erytropoezy, zmniejszone wytwarzanie erytropoetyny w odpowiedzi na niedokrwistość niedokrwienną oraz umiarkowany spadek żywotności krwinek czerwonych. Przez dziesięciolecia, charakterystyczne cechy laboratoryjne tej anemii pomagały klinicystom w diagnozie, często dostarczając początkowej wskazówki na obecność okultystycznej choroby i wskazań do wyzdrowienia z choroby. Odkrycie zapalnych cytokin i ich działanie doprowadziło do zidentyfikowania tych mediatorów stanu zapalnego jako kluczowych graczy we wszystkich zaburzeniach wpływających na wytwarzanie krwinek czerwonych w niedokrwistości chorób przewlekłych. Co więcej, nowe technologie dały produkty takie jak rekombinowana erytropoetyna i przeciwciała przeciwko prozapalnym cytokinom jako potencjalnym środkom terapeutycznym dla niedokrwistości. W Anemia of Chronic Disease, redaktorzy opracowali obszerne recenzje tych wydarzeń. Trzy początkowe rozdziały opisują aktualną wiedzę na temat integralnych składników patofizjologii niedokrwistości chorób przewlekłych – metabolizmu żelaza, reakcji zapalnej i działania erytropoetyny. Spośród tych rozdziałów jedno na szybko rozwijającym się polu metabolizmu żelaza jest szczególnie przejrzyste. W następnej sekcji, cztery rozdziały analizują literaturę dotyczącą zaburzonego metabolizmu żelaza, zaangażowania cytokin zapalnych, zaburzonej produkcji erytropoetyny i skrócenia czasu przeżycia erytrocytów w niedokrwistości chorób przewlekłych. Piąty rozdział dotyczy niedawno odkrytego żelaza regulacyjnego hormonu hepcydyny, gdzie indziej nazywanego małą cząsteczką, dużą przyszłością , która prawdopodobnie zapewni brakujące ogniwa w mechanizmach anemii chorób przewlekłych.
Rozumowanie Eugene a Weinberga, że powstrzymywanie żelaza od erythron reprezentuje strategię obrony organizmu przed infekcją i stanem zapalnym (za cenę niedokrwistości) jest prawie napominaniem, aby nie ingerować w naturę. Koncepcję tę ilustruje dalej dyskusja na temat gruźlicy i infekcji HIV Johana Boelaerta. Jednak połowa książki dotyczy aspektów leczenia lub korekty niedokrwistości. Niektórzy autorzy popierają opublikowane wytyczne dotyczące leczenia dla erytropoetyny i żelaza w celu poprawy samopoczucia pacjentów (jakość życia), podczas gdy inni utrzymują konserwatywny pogląd, który odzwierciedla brak dowodów na to, że korekta niedokrwistości przynosi korzyści pacjentom z choroby podstawowe lub poprawia odpowiedź na leczenie pierwotne. Ponadto, potencjalne zagrożenia związane z dostępnymi terapiami są szeroko omawiane i potwierdzono potrzebę kontrolowanych, prospektywnych badań w celu określenia najlepszego leczenia niedokrwistości chorób przewlekłych u pacjentów z różnymi chorobami podstawowymi. Rozdział poświęcony ryzyku allogenicznej transfuzji krwi jest przydatny do dokładnego przeglądu, chociaż nie jest on specyficzny dla tematu anemii chorób przewlekłych Kolejny rozdział dotyczący niedokrwistości w przebiegu chorób nerek jest znakomity, ale anemia przewlekłej niewydolności nerek jest naprawdę odrębną jednostką.
Książka ma pewne wady. W kilku przypadkach jeden jest przytłoczony brakiem interwencji redakcyjnej: elementarny opis klinicznych cech anemii nie jest potrzebny w takiej książce; powtórzenia metabolizmu żelaza i diagnostyczne cechy niedokrwistości chorób przewlekłych są rozpraszające. Biorąc pod uwagę międzynarodowe uzupełnienie autorów, zmienną jakość zapisu można wybaczyć.
Naukowcy odkryją, że książka jest prawie aktualna we wszystkich aspektach anemii chorób przewlekłych, z wyjątkiem szybko rozwijającego się pola metabolizmu żelaza. Klinicyści znajdą niezbędne diagnostyczne podejście do tej bardzo powszechnej niedokrwistości, a także kilka poradników dotyczących jej leczenia i związanych z tym kontrowersji, ale przypomina się im również, że ostateczne wyleczenie z anemii wiąże się z wyleczeniem przyczyny pierwotnej – choroby podstawowej .
Sylvia S. Bottomley, MD
University of Oklahoma Health Sciences Center, Oklahoma City, OK 73104
[email protected] edu
[patrz też: belimumab, ambroksol, diklofenak ]
[przypisy: leki darmowe dla seniorów, przeglądarka skierowań na leczenie uzdrowiskowe z nfz, badania kliniczne w polsce ]
