Zasugerowano, że wielkość powiązania między otyłością a śmiertelnością całkowitą maleje z czasem ze względu na poprawę opieki medycznej nad stanami związanymi z otyłością.1 Hipotezę tę wygenerowano w celu wyjaśnienia wyższego obserwowanego względnego ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny związanej z otyłością w pierwszym krajowym badaniu zdrowia i odżywiania (NHANES I) w porównaniu z dwoma późniejszymi ankietami, NHANES II i NHANES III.1 Nie jest znane, czy podobne trendy są wykrywalne w innych kohortach, które obejmowały ostatnie dekady.
Przeanalizowaliśmy świeckie trendy w związku między wskaźnikiem masy ciała (BMI, zdefiniowanym jako waga w kilogramach podzielona przez kwadrat wysokości w metrach) a śmiertelnością w przyszłej kohorcie Badania Zapobiegania Raka II, zapoczątkowaną w 1982 roku przez Amerykanów Cancer Society.2 Obserwowaliśmy 317,875 mężczyzn i kobiet, którzy byli zdrowi i byli niepalący na początku, w 1982 roku, kiedy ich średnia wieku wynosiła 56 lat. W ciągu 20 lat obserwacji zmarło 69 229 pacjentów. Stratyfikowaliśmy liczbę zgonów i liczbę lat obserwacji osobniczych w trzech okresach według roku kalendarzowego (1982-1991, 1992-1997 oraz 1998-2002) i oszacowano związek między BMI w 1982 r. A śmiertelnością w kolejnych latach dla każdego okresu kalendarzowego.
Tabela 1. Tabela 1. Względne ryzyko zgonu z powodu wszystkich przyczyn według wskaźnika masy ciała z 1982 r. Do 2002 r. Szacunki względnego ryzyka wzrosły w całym zakresie nadwagi (BMI, 25,0 do 29,9) i były znacznie wyższe wśród osób otyłych (tj. BMI . 30,0) (tabela 1). Nic nie wskazywało na to, że względne ryzyko związane z nadwagą i otyłością zmniejszyło się w ostatnich okresach kalendarzowych. W rzeczywistości w najwcześniejszym okresie 1982-1991 względne ryzyko nadwagi i otyłości było nieco niższe, a względne ryzyko szczupłości było nieco wyższe niż w późniejszych okresach kalendarzowych, prawdopodobnie dlatego, że utrata masy ciała związana z niezdiagnozowaną chorobą byłaby większa. najprawdopodobniej wpływać na miarę BMI w przypadku zgonów występujących w ciągu 10 lat od wartości wyjściowej.
Te świeckie tendencje zaobserwowano zarówno u mężczyzn, jak i kobiet oraz w następujących warstwach osiągniętego wieku: od 30 do 64, od 65 do 74 i od 75 lub więcej lat. Zarówno palenie tytoniu, jak i wcześniejsza choroba powodują niższy BMI w okresie dziesięcioleci życia dorosłego i obaj przewidują zwiększoną śmiertelność. W stopniu, w którym problem odwróconej przyczynowości nie może być całkowicie wyeliminowany w analizowanej bazie danych, niekorzystny potencjalny efekt otyłości na śmiertelność będzie niedoszacowany. Kiedy eliminuje się możliwość zakłócenia przez palenie i istniejącą chorobę, nadwaga i otyłość są ważnymi czynnikami predykcyjnymi zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w ciągu 20 lat obserwacji i jeszcze w roku kalendarzowym 2002. W tej dużej kohorcie nie ma dowodów na to, że wielkość związku między otyłością a umieralności maleje z czasem.
Eugenia E. Calle, Ph.D.
Lauren R. Teras, MPH
Michael J. Thun, MD, MPH
American Cancer Society, Atlanta, GA 30329
[email protected] org
2 Referencje1. Flegal KM, Graubard BI, Williamson DF, Gail MH. Nadmierne zgony związane z niedowagą, nadwagą i otyłością JAMA 2005; 293: 1861-1867
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Calle EE, Thun MJ, Petrelli JM, Rodriguez C, Heath CW Jr. Wskaźnik masy ciała i umieralność w prospektywnej kohorcie amerykańskich dorosłych. N Engl J Med 1999; 341: 1097-1105
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
(63)
[hasła pokrewne: dekstrometorfan, klimakterium, bimatoprost ]
[hasła pokrewne: przeglądarka nfz, nfzolsztyn, rehabilitacja sportowa warszawa ]
