Czterdzieści zmiennych demograficznych i hemodynamicznych oceniano za pomocą analizy regresji Coxa jako możliwych ciągłych jednozmiennych predyktorów przetrwania bez zdarzeń. Podobną analizę przeprowadzono z danymi dotyczącymi podgrupy pacjentów w wieku powyżej 80 lat. Do analizy jednowymiarowej wybrano istotne ciągłe predyktory jednozmiennowe; klinicznie rozsądne punkty odcięcia zostały użyte do skonstruowania zmiennych jakościowych dla porównania ze statystyką log-rank. Nieskorygowane relatywne współczynniki ryzyka zostały obliczone dla każdej zmiennej (względne ryzyko), a prawdopodobieństwa Kaplan-Meier przeżycia wolnego od zdarzeń oszacowano dla każdej zmiennej po 6, 12, 18 i 24 miesiącach po walwuloplastyce. Wszystkie zmienne zidentyfikowane jako istotne predyktory w analizie jednowymiarowej zostały uwzględnione w analizie regresji proporcjonalnych zagrożeń Coxa. Dzięki stopniowej analizie wieloczynnikowej zidentyfikowano niezależne predyktory przeżycia wolnego od zdarzeń. Model proporcjonalnych hazardów Coxa został następnie wykorzystany do oszacowania prawdopodobieństwa przeżycia wolnego od zdarzeń po 6, 12, 18 i 24 miesiącach na podstawie modelu dwóch zmiennych i modelu z trzema zmiennymi.
Wyniki
Podstawowa charakterystyka pacjentów
Wykonano balonową plastykę zastawki aortalnej u 205 pacjentów (średni wiek, 78 . 10 lat) z objawowym zwężeniem zastawki aortalnej; z tych, 82 procent miało zastoinową niewydolność serca, 36 procent miało dławicę piersiową, a 25 procent miało omdlenie (Tabela 1). Nie byliśmy w stanie zaklasyfikować pacjentów według upośledzenia czynnościowego przez system klasyfikacji New York Heart Association, ponieważ niezwykle trudno było zidentyfikować cztery klasy objawów u pacjentów w podeszłym wieku z ograniczoną wydolnością fizyczną.
Natychmiastowe wyniki hemodynamiczne
Wady zastawki aortalnej balonowej zakończyły się sukcesem u 203 z 205 pacjentów (99 procent), co spowodowało zmniejszenie średniego gradientu ciśnienia międzyzaworowego z 55 . 19 do 30 . 12 mm Hg, zmniejszenie szczytowego gradientu ciśnienia w zaworze transaortalnym od 67 . 28 do 33 . 15 mm Hg, a wzrost pojemności minutowej serca z 4,4 . 1,4 do 4,8 . 1,4 litra na minutę (p <0,001 dla wszystkich porównań). Obliczony obszar zastawki aortalnej zwiększył się z 0,6 . 0,2 do 0,9 . 0,3 cm2 (P <0,001). Wystąpiło natychmiastowe obniżenie szczytowego ciśnienia skurczowego lewej komory (z 195 . 35 do 171 . 27 mm Hg), w średnim ciśnieniu zaklinowania w tętnicy płucnej (od 20 . 8 do 17 . 8 mm Hg) oraz w średnim ciśnieniu płucnym. -ciśnienie przemysłowe (od 30 . 11 do 27 . 10 mm Hg; P <0,001 dla wszystkich porównań). Ciśnienie skurczowe w tętnicy zwiększyło się z 127 . 25 do 138 . 25 mm Hg (P <0,001), a nie nastąpiła istotna zmiana ciśnienia rozkurczowego w tętnicach (58 . 11 do 59 . 12 mm Hg). Natychmiastowe wyniki i wczesne wyniki obserwacji dla pierwszych 170 pacjentów zostały zgłoszone wcześniej.6
Kurs w szpitalu
Tabela 2. Tabela 2. Wewnątrzszpitalne komplikacje balonowej plastyki zastawki aortalnej. Wykonano balonową plastykę zastawki aortalnej u 203 pacjentów, która została przerwana u 2 pacjentów w wyniku perforacji lewej komory przez drut prowadzący u jednego pacjenta i perforacji tętnicy biodrowej w innej, jak opisano wcześniej.6 Częstość występowania wszystkich powikłań jest pokazano w tabeli 2. Wśród pozostałych 203 pacjentów było 9 wczesnych zgonów (tabela 2), a 6 pacjentów wymagało wczesnej wymiany zastawki (w tym z 9 osób zmarłych podczas hospitalizacji) z powodu złych wyników hemodynamicznych walwuloplastyki i towarzyszących jej ciężkich Choroba wieńcowa.
Kontynuacja kliniczna
Dane uzupełniające z okresu wynoszącego średnio 24 miesiące (zakres od do 47) były dostępne dla wszystkich 189 pacjentów wypisanych ze szpitala po udanej plastyki wad zastawek bez późniejszej wymiany zastawki aortalnej
[patrz też: ornitoza u gołębi, badania kliniczne w polsce, przychodnia unii lubelskiej szczecin ]
