Podczas leczenia trójglicerydy pozostawały stabilne zarówno w grupie placebo, jak iw grupie otrzymującej 5 mg rymonabantu, ale spadły o dodatkowe 15,8 . 38,0 procent w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu (P <0,001) (tabela 2 i wykres 1C). Ryc. 2. Ryc. 2. Wpływ placebo lub 20 mg rymonabantu przez 52 tygodnie na odpowiedź glukozy i insuliny w osoczu na odpowiedź doustną na glukozę (panele A i B) i poziom osoczowy adiponektyny (panele C i D). Wartości glukozy i insuliny w osoczu mierzono przed 75 g doustnej prowokacji glukozą i po 30, 60 i 120 minutach później, a wartości przedstawiono dla pacjentów, dla których dostępne były pomiary dla każdego punktu czasowego (panele A i B). Zintegrowane obszary pod krzywymi (AUC) są pokazane w wypustkach z wartościami P uzyskanymi za pomocą analizy powtarzanych pomiarów. Panel C pokazuje wpływ na poziomy adiponektyny w osoczu, a panel D pokazuje zmiany w poziomach adiponektyny w zależności od zmian masy ciała. Wartości P odpowiadają średnim różnicom między grupami rymonabantu a grupą placebo. Gwiazdka oznacza P <0,001, a sztylet P = 0,049. Aby przeliczyć wartości dla glukozy na miligramy na decylitr, podziel przez 0,05551; aby przeliczyć wartości dla insuliny na pikomole na litr, pomnóż przez 6.
Stężenie cholesterolu HDL zwiększało się w sposób zależny od dawki, osiągając wzrost o 15,6 . 15,3% w stosunku do wartości wyjściowej w grupie otrzymującej 5 mg rymonabantu (P = 0,017) i 23,4 . 21,8% w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu (p <0,05). 0,001) (tabela 2 i rysunek 1D). Chociaż nie nastąpiła zmiana w poziomie cholesterolu LDL, rozkład cząstek LDL przesunął się w kierunku większych rozmiarów w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu, w porównaniu z placebo, z różnicą 1,1 . w pikowym rozmiarze cząstek LDL (P = 0,008) i 4,6 procent mniejszy udział małych cząstek LDL (P = 0,007) (tabela 2). Zmiany w poziomie cholesterolu HDL przełożyły się na zależną od dawki redukcję całkowitego cholesterolu: stosunek cholesterolu HDL -15,2% z 20 mg rymonabantu, który był większy niż dla placebo (p <0,001) (tabela 2). Poziomy insuliny w osoczu na czczo, godzinne i dwugodzinne stężenie glukozy i insuliny w osoczu oraz AUC insuliny i glukozy podczas 75-g doustnego testu tolerancji glukozy zmniejszyły się istotnie w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu (Figura 2A i Figura 2B; P = 0,011 do <0,001).
Na poziomie wyjściowym 54 procent pacjentów poddanych randomizacji spełniło kryteria NCEP-ATPIII zespołu metabolicznego (Tabela 1). Częstość występowania zespołu metabolicznego spadła do 25,8 procent, 40,0 procent i 41,0 procent w grupach otrzymujących odpowiednio 20 mg rymonabantu, 5 mg rymonabantu i placebo; zmniejszenie dawki otrzymującej rymonabant w dawce 20 mg było istotnie większe (p <0,001) niż w grupie placebo i przypisano ją głównie zmniejszeniu obwodu talii i zwiększeniu stężenia cholesterolu HDL.
Stężenie adiponektyny w osoczu wzrastało po leczeniu rymonabantem (w dawce 20 mg) o 57,7 procent – wzrost znacznie większy niż obserwowany w grupie placebo (Figura 2C). Wzrost korelował ze spadkiem masy ciała w każdej grupie (r = -0,27, r = -0,30 i r = -0,26 w grupie placebo, grupie rymonabantu 5 mg i grupie rymonabantu 20 mg, p <0,001 )
[patrz też: agaricus, Choroba Perthesa, anastrozol ]
[podobne: przychodnia unii lubelskiej szczecin, hbs antygen cena, weterynarz całodobowy szczecin ]
