Wpływ Rimonabantu na metaboliczne czynniki ryzyka u pacjentów z nadwagą z dyslipidemią ad 7

Jednak 57 procent wzrostu stężenia adiponektyny obserwowanego w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu nie można przypisać spadkowi masy ciała (wykres 2D). Zmiany stężenia adiponektyny wytwarzane przez rymonabant w dawce 20 mg również dodatnio korelowały ze zmianami w poziomie cholesterolu HDL (r = 0,27, P <0,001) i apolipoproteiny AI (r = 0,38, P <0,001). Stężenie leptyny w osoczu uległo znacznemu zmniejszeniu w grupach otrzymujących 5 mg rymonabantu (P = 0,002) i 20 mg rymonabantu (P <0,001) w sposób zależny od dawki (Tabela 2). Poziom białka C-reaktywnego w osoczu zmniejszył się o 0,9 mg na litr w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu (P = 0,020) (tabela 2).
Tabela 3. Tabela 3. Zdarzenia niepożądane. Odsetek pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane związane z leczeniem lub ciężkie zdarzenia niepożądane był nieco wyższy w grupie otrzymującej 5 mg rymonabantu i grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu niż w grupie placebo (działania niepożądane związane z leczeniem: 82,3%, 86,7 procent i odpowiednio 81,6 procent oraz poważne zdarzenia niepożądane: odpowiednio 5,2 procent, 4,0 procent i 2,3 procent). W żadnej z trzech grup nie było zgonów. Działania niepożądane związane z leczeniem zgłoszone u 5% lub więcej pacjentów w grupie z rymonabantem, ale częściej u osób przyjmujących 20 mg rymonabantu (z malejącą częstotliwością) to nudności, zawroty głowy, grypa, stany lękowe, biegunka i bezsenność; pojawiły się one na początku okresu leczenia (Tabela 3). Ogólne wskaźniki przerwania leczenia były podobne w trzech grupach, ale więcej pacjentów przerwało leczenie z powodu działań niepożądanych w grupie otrzymującej 20 mg rymonabantu (Tabela 1) niż w innych grupach. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do przerwania leczenia w grupach przyjmujących rymonabant w dawkach 5 mg i 20 mg w porównaniu z placebo były depresja (odpowiednio 1,7% i 2,9% vs. 0,6%); niepokój (0,3% i 1,7% vs. 0,6%); i nudności (0,6% i 1,2% vs. 0%).
Wartości dotyczące bezpieczeństwa laboratoryjnego związane z otyłością (tj. Poziomy aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, .-glutamylotransferazy i kwasu moczowego) spadły po podaniu rymonabantu w dawce 20 mg (dane nieukazane). Inne wartości dla środków bezpieczeństwa obejmowały częstość akcji serca, skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi, QTc oraz wyniki dla lęku i depresji według skali lęku i depresji szpitalnej (Tabela 1), a wszystkie z wyjątkiem ciśnienia krwi były podobne w trzech grupach podczas okres nauki. Zmniejszenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego o 20 mg rymonabantu było statystycznie istotne (tab. 2) i było większe u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym na początku badania (ciśnienie krwi . 140/90 mm Hg). W grupie 20 mg – rimonabant w porównaniu z placebo, odpowiednie spadki u pacjentów z nadciśnieniem były następujące: ciśnienie skurczowe, 13,1 . 11,5 vs. 7,2 . 10,7 mm Hg, p = 0,038; i ciśnienie rozkurczowe, 6,3 . 6,0 w porównaniu do 2,4 . 9,7 mm Hg, P = 0,022. Wreszcie, nie było interakcji między przydziałem leczenia a płcią (dane nie przedstawione).
Dyskusja
Raport NCEP-ATPIII i opublikowany niedawno raport National Consensus National Heart, Lung and Blood Institute oraz American Heart Association ujawniły otyłość brzuszną ocenianą przez obwód talii jako ważny marker ryzyka sercowo-naczyniowego i główny cel w leczeniu zespołu metabolicznego. 19 Istnieje niewiele narzędzi do wspólnego leczenia patofizjologii u pacjentów z wysokim ryzykiem otyłości brzusznej, a większość opublikowanych badań dotyczących otyłości dotyczyła przede wszystkim pacjentów ze stosunkowo niskim ryzykiem sercowo-naczyniowym (tj. Otyłymi kobietami nie wybranymi z powodu obecności czynników ryzyka sercowo-naczyniowego) .20 W ostatnim badaniu RIO-Europe u pacjentów otyłych stwierdzono, że blokada receptora CB1 z rymonabantem zmniejsza masę ciała i obwód talii, poprawia homeostazę glukozy-insuliny w osoczu i powoduje znaczny wzrost poziomu cholesterolu HDL w osoczu – to zmiana, która był większy niż można się było spodziewać po samej utracie wagi14. Te odkrycia sugerowały wagę niezależne od leku rymonabant na ryzyko metaboliczne, w którym pośredniczy wpływ rymonabantu na wydzielanie adiponektyny przez komórki tłuszczowe, jak doniesiono w badaniach na zwierzętach.13
W ramach naszych badań zbadano wpływ rymonabantu na populację wysokiego ryzyka u pacjentów z dyslipidemią, którzy mają nadwagę lub otyłość, ze szczególnym uwzględnieniem markerów ryzyka metabolicznego, takich jak wielkość cząstek LDL i poziomy białka C-reaktywnego i adiponektyny
[patrz też: alemtuzumab, buprenorfina, klimakterium ]
[podobne: weterynarz mysłowice, weterynaria wrocław, weterynarz szamotuły ]